Auteursarchief: Pascale Wouters

omdat het zo moet zijn

Geef een reactie

hij breekt een arm op zijn eerste officiële werkdag
zij rijdt vandaag met de vuilniswagen
hij lacht groen als iemand zijn paarse haar becommentarieert
zij neemt het vliegtuig naar een eco boerderij
hij morst wijn op een theedoek
zij staat te wachten op een taxi die onder file bezwijkt
hij vergat een blaadje papier
zij krijgt haar regels op een wettelijke feestdag
hij laat het leven terwijl hij doodeerlijk was
zij jaagt, maar eet uit principe geen vlees
soms is ’t koud in Zakynthos

stel hier maar geen vragen bij
want eigenlijk
weet je al waarom

dat citroentje in mijn glas

Geef een reactie

ze zeggen dat ik dramatisch kan zijn
dat is zo
dat wordt al eens veroorzaakt

bijvoorbeeld
als iemand mij pijn doet, dan huil ik
en ik flip als ik tegenstrijdigheid de hand schud
tegen loslaten zeg ik daarom laat vaarwel
ook van onrecht word ik affreuze Antigone
of van wetten en regels die thuiskomen van een dronken avond
en oh ja, ik kan wel eens doordrammen over een woord

gelukkig klaag ik niet
over dat citroentje in mijn glas
of over ijsblokken die toch voor me smelten
want dat

dat zou ik pas echt onmenselijk vinden

als de avond dag zegt

Geef een reactie

mijn kijkers wagenwijd
als ik haar water raak
dan weet ik dat ze van me slurpt
zoals van thee voor ’t slapengaan

haar ogen als een volle zee
waarop mijn vlot gretig deint
ik vaar subtiel haar randen af
voor dat zij voorgoed verdwijnt

bij valavond keert haar tij
dan ebt ze weg van d’ overvloed
en voor ’t krieken van de koffie
zwemt ze tranen tegemoet

ik strand op keien
geef kusjes op m’n knie
en als de avond dag zegt
sjor ik me vast en zeker

zij is mijn meer
niet minder dan dat
gaarne ga ik kopje onder
maar liever adem ik haar

niet uit

staat van ontbinding

Geef een reactie

hoe snel raakt een huid
van ’t onverharde pad af
het struikelt over drempels heen
een afdruk op broeierig beton

als een felle brand laai ik op
met trillend ooglid schiet de lucht
een passionele pluim omhoog
blaas me maar positief

mijn vlees ligt op jouw rooster
draai mij om bekijk en wakker me
als een barbecue die ergens geurt
zo ben ik heerlijk
onmogelijk te lokaliseren

warm water

Geef een reactie

‘Hebde nen thee? Ne gewonen thee?’
‘Ja, earl grey of English breakfast.’
‘Nee, nen thee zonder iets.’
‘Met citroen?’
‘Nen thee zónder iets.’
Warm water, denk ik dan. ‘Ik vrees dat ik u niet kan helpen.’
Zucht. ‘Pakt dan maar ne koffie verkeerd.’

Bij de afrekening:
‘Uwe koffie proeft naar water!’

Perfect, denk ik dan.

dat spreekt voor zich

Geef een reactie

als rode lippen op een wijnglas
klampen wij de avond vast
dan proeven we Chopins nocturne
die zich onder ’t sop te slapen legt

zo was je de contouren
van de nacht niet zomaar weg
zelfs op ’t droge houden wij
stand en stevig van elkaar

en telkens jij ons in het licht
draait en keert
het nog ’n keer probeert
geef je grif toe

die rode lippen op een wijnglas
dat spreekt voor zich

lijflied

Geef een reactie

soms danst een lijf met open dak
dan kronkelt het haar bochten vrij
en racet het recht door volle zee
een sluipweg van zich af

zelfs in weer en winter
demarreert het dankbaar voort
dan splijten vingers de wind in twee
en wordt haar lied gehoord

en als dat lijf dan ongeremd
een berg op manoeuvreert
laat het zich gretig bollen
zodra het op de rand balanceert