flessengeluk

als alle glazen gevuld
een oog verdrinkt in het andere
de tongen loslippig
breng ik de lege bakken down under

met voorbedachten rade daal ik de trap af
betast de muren knip het licht
met open mond staren ze me aan
ik zwijg en grijp ze zacht bij de keel
een voor een
de halzen glijden tussen mijn vingers
het zweet als dauw op hun toenmalige kroon
gewillig leggen ze zich neer
bij de plek die ik hen toewijs

hoe heet een volle bak met lege flessen
die in blond en donker licht verkeert
kan iets vol en leeg zijn tegelijk
of ademt een buik altijd zo glansrijk