blue remembered bridge

‘k Ben in de wolken met mijn krachtigheid.
Ik tors ‘t gewicht van mijn bestaan op twee
gespreide benen. Als een tipi op zee
verankerd in hun vierkanten habijt.

Er rijden wagens op mijn kruin of zijn
het treinen ellenlang met veel lawaai?
Ik hoor de stilte in een handomdraai
als ik het water transformeer in wijn.

Wie is dat daar? Bonjour en au revoir.
Ik zou ‘t niet weten, tel de benen op.
Met open mond bekijken wij elkaar.

Hoewel de wolken dreigen in galop,
ben ik hier niet alleen. Bedankt boulevard.
Wij maken elk de brug, that’s part of the job.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: