de nacht strijkt onze plooien glad ik glunder als vanouds ik schaats het krieken in en uit en maak opnieuw groeven in haar huid een kers op de kaak sneeuw als sproeten op de weg of hoe het zout een zoete wonde werd ik kijk over winter heen zo ver als ik maar kan een wit tapijt als rode loperMeer lezen over “over winter”